Jak rozliczyć podatek obywatela Ukrainy pracującego w Polsce?

 

W pierwszej kolejności, trzeba pamiętać, że rodzaj obowiązku podatkowego związane z rozliczaniem podatku obywatela Ukrainy zależy od rodzaju zawartej z nim umowy, a także tego, przez jaki czas jest zatrudniony.

Od czasu zatrudnienia zależy posiadanie tzw. certyfikatu rezydencji, który potwierdza fakt posiadania statusu rezydenta podatkowego w danym kraju. Jest to zaświadczenie o miejscu siedziby lub zamieszkania podatnika, wydane przez właściwy dla tego miejsca urząd skarbowy.

Zasadniczo w Polsce obcokrajowiec może uzyskać certyfikat rezydenta jeśli:

-posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych,

-przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Gdy cudzoziemiec jest polskim rezydentem podatkowym, to podlega on obowiązkowi podatkowemu w Polsce od wszystkich swoich dochodów. Gdy natomiast podatnik nie ma w Polsce statusu rezydenta, obowiązkowi podatkowemu podlega tylko w zakresie, w jakim dotyczy to jego dochodów uzyskanych i podlegających opodatkowaniu w Polsce.

Umowa zlecenie

Dochód mieszkańca Ukrainy zatrudnionego w Polsce na podstawie umowy zlecenia podlega opodatkowaniu w Polsce, pod warunkiem że osoba ta dysponuje stałą placówką służącą do wykonywania pracy położoną w Polsce.

Jeśli taką placówkę będzie można określić, to dochód obywatela Ukrainy będzie podlegał w Polsce opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wówczas zatrudniający Ukraińca zleceniodawca nie może być traktowany jako płatnik i nie ciążą na nim obowiązki płatnika związane z obliczeniem, pobraniem i odprowadzeniem podatku oraz sporządzeniem informacji podatkowej. W tej sytuacji obowiązanym do obliczenia i zapłacenia podatku jest tylko i wyłącznie podatnik, czy zleceniobiorca pochodzący z Ukrainy.

Podatnik taki nie ma w tym przypadku obowiązku wpłacania zaliczek na podatek w ciągu roku, ale powinien pod koniec roku złożyć zeznanie roczne PIT-36.

 Co do zasady cudzoziemcy mający status rezydenta rozliczenia podatku dokonują, składając zeznanie roczne PIT-36 w terminie do 30 kwietnia roku następnego po roku podatkowym. Gdy jednak zamierzają opuścić Polskę przed terminem do złożenia zeznania, powinni rozliczyć się z polskim US przed wyjazdem z kraju.

W przypadku gdy Ukrainiec nie ma statusu rezydenta podatkowego w Polsce, a dodatkowo nie da się wykazać, że posiada stałą placówkę na terenie Polski to rozlicza on podatek dochodowy tylko na terenie Ukrainy, a w Polsce na podstawie polsko-ukraińskiego porozumienia o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zwolniony,

 Umowa o pracę

Wynagrodzenie osoby posiadającej miejsce zamieszkania na Ukrainie z tytułu pracy wykonywanej w Polsce stosownie do zawartej umowy o pracę, podlega opodatkowaniu w Polsce.

Pracodawca zatrudniający pracownika z Ukrainy powinien więc:

-pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i rozliczać się z nich do 20. dnia każdego miesiąca,

-do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym złożyć do urzędu skarbowego roczną deklarację PIT 4R,

do końca lutego roku następującego po roku podatkowym wystawić PIT-11 lub PIT-40.

 

Obowiązek rozliczania się na Ukrainie z podatków od dochodów osiągniętych zagranicą

Na chwilę obecną zagadnienie obowiązku podatkowego dla obywateli ukraińskich pracujących zagranicą nie jest precyzyjnie uregulowane.

Między Polską a Ukrainą było podpisane porozumienie o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z powyższym porozumieniem od dochodów osiągniętych w Polsce obywatele Ukrainy powinni rozliczać się w Polsce, z uwzględnieniem tego, że na Ukrainie powinni przedłożyć dowód rozliczenia się z podatku w Polsce.

Istnieje jednak wyjątek od powyższej reguły: pracownicy, którzy przebywają na terytorium Polski nie dłużej niż 183 dni w roku, jeżeli wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę, który nie ma zarejestrowanego miejsca pobytu na terytorium Polski nie mają obowiązku rozliczania się z podatku w Polsce.

Dla potwierdzenia na Ukrainie faktu rozliczenia się z podatków w Polsce wystarczające jest zaświadczenie wydane przez polski urząd skarbowy.

 

I znów ten PESEL..

Ile by nie napisać artykułów na temat otrzymania numeru PESEL, czy też ile by nie nagrać filmików video na ten temat, to i tak temat ten wciąż powraca.

Dlatego też postanowiłam napisać ten artykuł, tak, aby wszystko dokładnie opisać, zgodnie z przepisami prawa i własnym doświadczeniem w uzyskaniu numeru PESEL.

I tak, w tym artykule opiszę procedurę na przykładzie uzyskania numeru PESEL w Poznaniu, tak jak znam tę procedurę nie ze słyszenia, a z własnego doświadczenia.

Obcokrajowcy nie muszą mieć tego numeru, ale w niektórych sytuacjach bez niego nie może się obejść.

Na przykład, numer PESEL jest niezbędny do:

• sprawnego korzystania z usług medycznych w ramach opłaconego ZUS. Dlaczego piszę „sprawnego”- ponieważ, kiedy uzyskasz ten „magiczny numer”, to możesz dostać receptę na lekarstwo na ZUS i na przykład zapłacić za niego nie 212 zł przy (100% odpłatności), a jedynie 3 zł (w ramach ubezpieczenia), jak było w moim przypadku. Taka sytuacja występuje, ponieważ system, który generuje recepty wymaga tylko posiadania numer PESEL. Oczywiście każdy szpital ma kilka recept, które można wystawić „od ręki”, ale może to nastąpić tylko w nagłych przypadkach;
• uzyskania kredytu;
• zapisania się do szkoły prawa jazdy w Polsce i otrzymania polskiego prawa jazdy;
• załatwienia formalności związanych z zakupem nieruchomości i tak dalej.

Zgodnie z ustawą z dnia 24 września 2010 roku O ewidencji ludności — ewidencja ludności jest prowadzona w Sumie Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (Powszechnym Elektronicznym Systemie Ewidencji Ludności), czyli, w skrócie PESEL.

Co trzeba zrobić, aby uzyskać ten numeru (to tylko jeden z wariantów, sprawdzony moim  własnym doświadczeniem, być może są i inne, ale mi nie są znane).

Trzeba zwrócić się do Urzędu Miasta właściwego według miejsca zamieszkania.W Poznaniu jest to  Urząd Miasta Poznania (ul. Libelta 16/20, 60-101 Poznań).

W urzędzie bierze się numerek na nazwie „A”. Gdy na wyświetlaczu pojawi się Twój numer, pracownik urzędu poprosi Cię do swojego stanowiska i zapyta o cel wizyty. Wówczas trzeba powiedzieć, że chcesz uzyskać numer PESEL, sygnalizując, że nie możesz korzystać z usługi e-PUAP (z jego pomocą można zwracać się do organów władzy państwowej w formie elektronicznej i podpisywać swoje wiadomości e-podpisem). Oczywiście najpierw trzeba się na tej stronie zarejestrować, następnie użytkownik może zostać poproszony o potwierdzenie rejestracji. Pracownik urzędu daje dwa oświadczenia — jedno w celu uzyskania meldunku, a drugi, aby uzyskać PESEL.

Wypełnienie pierwszego nie jest trudne.. Natomiast, wypełniając drugi, trzeba wskazać podstawę prawną ubiegania się tego numeru.

 W chwili obecnej jedyną podstawą prawną jest: «PARAGRAF 5 UST. 3, PARAGRAF 8 UST. 1 — ROZPORZĄDZENIE MINISTRA CYFRYZACJI Z DNIA 5 PAŹDZIERNIKA 2016 R. W SPRAWIE PROFILU ZAUFANEGO ELEKTRONICZNEJ PLATFORMY USŁUG ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ, OPUBLIKOWANE W DZIENNIKU USTAW R.P. Z 2016, POZ. 1633.»

Po wypełnieniu dwóch oświadczeń ponownie należy wziąć numerek o nazwie „A” i najpierw złożyć wniosek o zameldowanie, załączając do niego wypełnione na miejscu oświadczenie, umowa najmu, paszport obywatela Ukrainy dla wyjazdu za granicę i/lub kartę czasowego pobytu. Następnie pracownik organu państwowego, zarejestruje Twoje miejsce zameldowania. Wydanie przez organ zaświadczenie potwierdzającego fakt zameldowania w formie pisemnej wymaga opłaty 17 zł w kasie, która znajduje się od razu w urzędzie.  Po zapłacie dostaniesz wydruk z rejestru, które zostały zarejestrowane pod określonym adresem.

Następnie, aby uzyskać PESEL, trzeba przedłożyć wniosek oraz paszport i/lub karta czasowego pobytu (w przypadku posiadania karty stałego pobytu, nie ma konieczności wskazywania podstawy prawnej ubiegania się o PESEL, sam fakt posiadania karty stałego pobytu jest wystarczającą podstawą do uzyskania numeru PESEL). Po wnikliwej analizie Twojego wniosku (czytaj — określonej podstawy prawnej), jeśli wszystko jest w porządku, otrzymasz numer PESEL, całkowicie za darmo.

 To wszystko, aby stać się szczęśliwym posiadaczem numeru PESEL.

O wiele trudniejsza jest odpowiedź na pytanie, jak uzyskać numer PESEL dla nieletnich. Ale to zagadnienie na kolejny artykuł…

 

Wszystkie rodzaje zezwoleń na pracę

 

W naszych artykułach można często spotkać takie pojęcie jak „zezwolenie na pracę”. Więc co to takiego?

Zezwolenie na pracę — jest to dokument, który uprawnia cudzoziemca do legalnej pracy na terenie Polski, oczywiście pod warunkiem posiadania przez niego także wizy lub zezwolenia na pobyt czasowy.

Obywatel innego kraju, który przybywa w Polsce na podstawie wizy turystycznej, nie ma prawa wykonywania pracy, nawet jeśli posiada odpowiednie zezwolenia na pracę.

Jednak taki obywatel może złożyć wniosek o zmianę celu przyjazdu i uzyskanie wizy. W zezwoleniu na pracę będzie określony pracodawca, który składa dokumenty w celu uzyskania takiego zezwolenia, praca, którą będzie wykonywać pracownik cudzoziemiec, a także okres, na który ma być wydane.

Przy tym nie ma znaczenia, jaka umowa zostanie zwarta po przystąpieniu przez pracownika do wykonywania pracy (umowa o pracę, czy umowa zlecenie), zezwolenie wymagane jest w każdym przypadku.

Zezwolenie wydawane jest przez wojewodę właściwego ze względu na siedzibę spółki pracodawcy lub miejsca zamieszkania osoby fizycznej zatrudniającej pracownika.

                Zezwolenie na pracę wydawane jest cudzoziemcom z państw spoza Unii Europejskiej, którzy posiadają:

-wizę pracowniczą;

-wizę Schengen lub inny dokument pobytowy wydany przez organ innego państwa obszaru Schengen;

-zezwolenie na pobyt czasowy,

-prawo do bezwizowego ruchu, jeżeli odpowiednie ustawy przewiduje możliwość zatrudniania cudzoziemców.

Nie jest wymagane zezwolenie na pracę cudzoziemcom, którzy:

-mają status uchodźcy,

-otrzymali dodatkową ochronę w Polsce,

-posiadają kartę stałego pobytu,

-mają zezwolenie rezydenta długoterminowego Unii europejskiej,

-są obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub członkami ich rodzin;

-są ofiarami handlu ludźmi,

-są małżonkami obywateli Polski lub byłymi małżonkami,

-mają Kartę Polaka,

-są nauczycielami języków obcych,

-pracują do 30 dni w roku kalendarzowym, jako pracownicy naukowi lub artyści;

-są studentami i absolwentami polskich szkół wyższych w trybie stacjonarnym,

-w innych przypadkach przewidzianych prawem polskim, np. oddelegowani do Polski w celu odbywania  służby wojskowej lub obywatele Turcji, a także cudzoziemcy, którzy mieszkają za granicą, a do Polski delegowani są do pracy w oddziale zagranicznej spółki (nie więcej niż 30 dni w roku).

Lista ta nie jest wyczerpująca i w celu wyjaśnienia konkretnych, nie standardowych przypadków należy zwróci się do wojewody, najlepiej w formie pisemnej.

Jakie są zezwolenia na pracę:

1. typ „A” — do wykonywania pracy w Polsce u polskiego pracodawcy;
2. typ „B” — do pełnienia funkcji zarządzania firmą,
3. typ „C” — delegowanie na pracę cudzoziemca na okres przekraczający 30 dni w roku kalendarzowym,
4. typ „D” — w celu wykonywania pracy u pracodawcy zagranicznego w Polsce na podstawie umowy o pracę lub umowy zlecenie,
5. typ „E” — wszystkie inne sytuacje, które nie odnoszą się do wyżej wymienionych przypadków.

Odmowa wydania zezwolenia ma miejsce, gdy:

— nie dostarczono niezbędnych dokumentów,

— nie przedstawiono prawdziwych informacji,

— pracodawca był prawomocnie karany m.in. za naruszenie praw pracowniczych, podrabianie dokumentów, lub został uznany za winnego popełnienie wykroczenia polegającego na nielegalnym zatrudnianiu cudzoziemców,

— jeśli okaże się, że pracownik zagraniczny nie posiada kwalifikacji do wykonywanej pracy, jest skazany za fałszowanie dokumentów, czy jego obecność w Polsce nie jest pożądane.

Zezwolenie na pracę wygasa, jeżeli:

— nastąpiła zmiana okoliczności lub przyczyny, dla których zostało ono wydane (powrót pracownika do domu, zwolnienie z pracy i tak dalej),

— pracodawca nie zatrudnił pracownika,

— gdy cudzoziemiec, któremu ono zostało wydane, znajdzie się na liście osób, którym nie zezwolono na wjazd i pobyt na terytorium Polski,

— w innych przypadkach przewidzianych przepisami prawa.

Zezwolenie na pracę zachowuje ważność w przypadku, gdy pracodawca zamierza powierzyć cudzoziemcowi pracę o innym charakterze lub na innym stanowisku niż określone w zezwoleniu na pracę przez okres nie przekraczający 30 dni w ciągu roku kalendarzowego, a także w przypadku zmiany siedziby pracodawcy,  zmiany kierownictwa, zmianie czasu pracy i tak dalej.

Zgodnie z prawem termin wydawania zezwolenia nie powinien być dłuższy niż 1 miesiąc, a w wyjątkowych przypadkach dłuższy niż 2 miesiące. Wojewoda jednak może przedłużyć ten termin, wysyłając pismo, w którym wyznaczy nowy termin rozpatrzenia sprawy.

Opłata za wydanie zezwolenia wynosi 50 zł za zezwolenie na okres do 3 miesięcy, 100 zł na okres ponad 3 miesięcy, 200 zł w pozostałych przypadkach. W przypadku złożenia wniosku o przedłużenie zezwolenia na pracę opłata wynosi 50 % powyższych kwot.

Jeśli otrzymałeś decyzję odmawiającą udzielenia zezwolenia na pracę, to masz prawo odwołać się od decyzji wojewody w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, wysyłając skargę do Ministra Pracy i Polityki Społecznej.