Czy cudzoziemców obowiązują przepisy RODO?

W ostatnim czasie dużo słyszy się o tzw. RODO, czyli Rozporządzeniu Ogólnym o Ochronie Danych Osobowych, które z dniem dzisiejszym (25 maja 2018r.) wchodzi w życie.

Rozporządzenie to wywołuje spore zamieszania i wzbudza przerażenie wśród przedsiębiorców. Czy słusznie? Fakt, że RODO przewiduje sankcje za nie przestrzeganie przepisów o ochronie danych osobowych, jednak mowa jest o tym, że kary takie mogą być nałożone, nie jest to więc obligatoryjne. Po za tym, każdy poziom ochrony danych osobowych powinien dostosować do rodzaju prowadzonej przez siebie działalności. Nie ma więc powodów do paniki.

Odpowiadając na pytanie z tytułu niniejszego artykułu, wskazać należy, że cudzoziemcy, oczywiście również, obowiązani są do przestrzegania przepisów RODO.

Dlatego też, jeżeli ktoś prowadzi działalność gospodarczą lub jest wspólnikiem w spółce powinien zadbać o wprowadzenie elementarnych zmian związanych z RODO

Podobnie, w przypadku osób pracujących na podstawie umowy o pracę albo umowy cywilno-prawnej, powinni oni wyrazić zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych w związku z zatrudnieniem. Powinni również otrzymać od pracodawcy upoważnienie do przetwarzania danych osobowych gromadzonych w trakcie pracy.

Czy można otrzymać decyzję o zobowiązaniu do powrotu, gdy ma się zezwolenie na pobyt w innym państwie z obszaru Schengen?

Ostatnio do naszej Kancelarii zgłosiła się klientka – obywatelka Ukrainy, która otrzymała decyzję o zobowiązaniu do powrotu do swojego państwa pochodzenia oraz zakazie wjazdu do Polski i obszaru Schengen, pomimo tego, że posiadała tytuł pobytowy w Niemczech, a przez Polskę przejeżdżała jedynie w celach tranzytowych.

W związku z powyższym, pojawiło się pytanie, czy takie działanie polskiej straży granicznej było prawidłowe?

Odpowiedź jest jednoznaczna: NIE. Zgodnie bowiem z art. 303 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 12 grudnia o cudzoziemcach w związku z art. 6 ust. 2 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich obywatel państwa trzeciego przebywający nielegalnie na terytorium Polski, nie może otrzymać decyzji o zobowiązaniu do powrotu swojego kraju pochodzenia i zakazu wjazdu, a powinien jedynie zostać pouczony o konieczności powrotu do państwa obszaru Schengen, w którym posiada tytuł pobytowy.

Dlatego też wydanie decyzji o zobowiązaniu do powrotu w takiej sytuacji jest prawnie nieuzasadnione i organ, który je wydaje dopuszcza się przekroczenia uprawnień, a decyzję taką zaskarżyć można w drodze odwołania, co skutkować powinno jej uchyleniem. 

Czy każdy zakaz wjazdu może być cofnięty?

Odpowiedź na pytanie zawarte w tytule zawiera art. 320 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013r. o cudzoziemcach.

Zgodnie z powyższym artykułem zakazu wjazdu do Polski i obszaru Schengen nie cofa się jeżeli:

1)

wjazd lub pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może stanowić zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego lub naruszyć interes Rzeczypospolitej Polskiej lub

2)

cudzoziemiec nie uiścił należności z tytułu kosztów związanych z wydaniem i wykonaniem decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, które był obowiązany ponieść, lub

3)

został on orzeczony po wydaniu cudzoziemcowi decyzji o cofnięciu zakazu, o którym mowa w art. 318 zakaz ponownego wjazdu na terytorium RP i innych państw obszaru Schengen, i od wydania tej decyzji nie upłynęły 2 lata, lub

4)

nie upłynęła jeszcze połowa okresu, na jaki został orzeczony.

Dlatego też w wyżej wymienionych przypadkach nie można wnosić o cofnięcie zakazu wjazdu, gdyż organ odmówi jego cofnięcia, powołując się na jedną z powyższych okoliczności.

 

W przypadku, gdy ktoś nie posiada decyzji, na podstawie której otrzymał zakaz wjazdu do Polski i nie wie, jaka była przyczyna orzeczenia takiego zakazu, może zwrócić się do Szefa ds. Cudzoziemców o udostępnienie informacji z Systemu Informacyjnego Schengen.   Wówczas Szef udzieli informacji, czy dana osoba znajduje się w tym systemie SIS i jeżeli tak, to jaka jest podstawa prawna takiego wpisu.

Konstytucja biznesu a cudzoziemcy

Nowe prawo regulujące kwestię prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, tak zwana Konstytucja Biznesu, to pakiet pięciu ustaw, które weszły w życie 30 kwietnia 2018r. i zostało wprowadzone w miejsce dawnej ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, która została uchylona.

W związku z wprowadzeniem Konstytucji Biznesu ustawodawca zdecydował się wprowadzić do obrotu prawnego zupełnie nową ustawę, regulującą tylko i wyłącznie zasady prowadzenia działalności gospodarczej przez cudzoziemców w Polsce. Oto pełna nazwa tej ustawy:

Ustawa z dnia 6 marca 2018r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. 

Ustawa ta reguluje wiele kwestii związanych z prowadzeniem biznesu w Polsce przez cudzoziemców, między innymi stanowi, jakie trzeba spełnić warunki, aby jako podmiot zagraniczny móc założyć i prowadzić w Polsce działalność gospodarczą.

Zgodnie z ww. ustawą cudzoziemcy będący obywatelami Unii Europejskiej mogą prowadzić działalność na takich samych zasadach, jak obywatele polscy. Nie zostały więc przewidziane w stosunku do nich żadne ograniczenia.

Jednocześnie, w ustawie wskazana została duża grupa cudzoziemców spoza Unii Europejskiej, którzy również mogą prowadzić działalność bez ograniczeń. Są to między innymi osoby, które:

-posiadają zezwolenie na pobyt stały

-posiadają zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej,

-posiadają zezwolenie na pobyt czasowy w związku z pozostawaniem w związku małżeńskim z obywatelem Polski,

-posiadają ważną Kartę Polaka,

-posiadają zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania działalności gospodarczej, udzielone ze względu na kontynuowanie prowadzonej już działalności gospodarczej na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji
o Działalności Gospodarczej,

-mają zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub zgodę na pobyt tolerowany.

Podsumowując, osoby takie mogą prowadzić działalność gospodarczą tak, jak Polacy zarówno na podstawie wpisu do CEIDG, jak i w formie wszystkich spółek, zarówno kapitałowych, jak i osobowych.

Inni cudzoziemcy, niż wymienieni powyżej, mogą natomiast prowadzić działalność wyłącznie w formie spółek: komandytowej, komandytowo-akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością oraz akcyjnej.